خولیو کورتاسار در شروع داستان کوتاه «دیوارنگاره»‌ می‌گوید: «خیلی چیزهاست که به صورت بازي آغاز می‌شود و شاید مثل بازی هم به پایان می‌رسد.» در ابتدا بازی می‌تواند ناشی از ملال، کنجکاوی، هوس و یا اصلا جالب‌بودن خود موضوع باشد. اینها هیچ‌یک از اهمیت بازی کم نمی‌کند، اگرچه چیزی هم به آن اضافه نمی‌کند. اما به نظر می‌رسد «بازی» در تلقی خولیو کورتاسار نقشی دیگر ایفا می‌کند. یوسا در توصیف بازی آن را شکلی از ساخته‌های ذهنی و یا نظمی تصنعی می‌داند که بر جهان تحمیل می‌شود. «‌نماینده‌ای توهمی که جای زندگی را می‌گیرد به انسان اجازه می‌دهد که بیاساید، زندگی واقعی و خود را فراموش کند», درحالی‌که بازی از نظر خولیو کورتاسار به مثابه باوری اسطوره‌ای نه یک توهم و یا نوعی فراموشی و… که بخشی وجودی و جدايي‌ناپذیر خود زندگی است. «زندگی به مثابه بازی» ایده اصلی خولیو کورتاسار است، اگرچه منشأ این ایده به یونان باستان و به هراکلیتوس بازمی‌گردد.

 

 

 

 

منبع: برترین ها (نادر شهریوری)