آلدوس هاکسلی ( Aldous Leonard Huxley ) در ۲۶ ژوئیهٔ ۱۸۹۴در خانواده اى برجسته که جزو طبقات حاکم انگلستان بود به دنیا آمد.

بى تردید میراث فکرى و فرهنگى خانواده اش تأثیر مهمى بر آلدوس هاکسلی نهاد.
جرالد هرد دوست نزدیکش گفته است که میراث خانوادگى او از لحاظ فکرى و تعهد اخلاقى تأثیر ماندگارى بر او گذاشت. تجربه هاى متنوع و هوش و فراست خود آلدوس هاکسلی او را از طبقه اى که بدان تعلق داشت متمایز مى ساخت. حتى در کودکى او را شخصى متفاوت و زیرک و باهوش مى دانستند. او محبوب و مورد احترام بود. آلدوس هاکسلی عقیده داشت که وراثت، هر فرد انسان را موجودى یگانه مى سازد و یگانگى و منحصر به فرد بودن هر انسان براى آزادى و اختیار او ضرورى است.
مؤلفه دیگرى که در زندگى اش نقش داشت مرگ مادرش در اثر سرطان بود. زمانى که ۱۴سال داشت، این واقعه حسى از گذرا بودن شادمانى هاى انسانى به او القا کرد. در ۱۶سالگى وقتى در مدرسه آتن تحصیل مى کرد بیمارى اى چشمى او را تقریباً نابینا کرد. اما چندى بعد نابینایى اش را آنقدر بازیافت که به دانشگاه آکسفورد برود و به تحصیل بپردازد. به علت همین بیمارى اش نتوانست عازم جبهه هاى جنگ جهانى اول شود یا به تحقیقات علمى اى که رؤیایش را درسرمى پروراند ادامه دهد. هرچند، اندیشه هاى علمى با او ماند و او بسیارى از آنها را در آثارش به ویژه کتاب مشهور دنیاى قشنگ نو مورد استفاه قرار داد.
آلدوس هاکسلی زمانى که در آکسفورد بود بتدریج وارد دنیاى نویسندگى شد و با نویسندگانى مانند اتین استریچى و برتراند راسل ملاقات کرد و دوست نزدیک دى.اچ.لورنس شد.
آلدوس هاکسلی اولین اثرش را که مجموعه اى شعر بود در ۱۹۱۶ منتشر کرد. او اعتماد به نفس، شور و سرزندگى و انعطاف پذیرى اى را که در زندگى آمریکایى مى دید مى ستود اما نسبت به نوع شادمانى جویى اى که در تفریح و سرگرمى طلبى بى وقفه عمومى و دررقص واتومبیلرانى جلوه گر مى شد نظر چندان خوشى نداشت.

به عقیده او شاید در هیچ جا به اندازه این کشور بحث و گفت وگو کم نیست. به تعبیر خودش همش حرکت و صدا و هیاهو، مانند آبى که قل قل کنان بر زمین مى ریزد و به هدر مى رود. هاکسلى از این تجربیات بعدهادر آثارش بهره جست. تجربیات او در ایتالیاى فاشیست جایى که بنیتو موسولینى رهبرى حکومتى مستبد و اقتدارگرا را بر عهده داشت که علیه کنترل جمعیت مى جنگید تانیروى انسانى کافى براى جنگ داشته باشد و همچنین مطالعات انتقادى او درباره اتحاد جماهیر شوروى نیز مواد و مصالحى براى طراحى و ترسیم جامعه خیالى او فراهم کردند.
آلدوس هاکسلی BRAVE NEW WORLD را (که یکى از ترجمه هاى فارسى آن با نام دنیاى قشنگ نو به فارسى منتشر شده است) طى ۴ماه در ۱۹۳۱ به رشته تحریر درآورد. این کتاب سه سال پس از چاپ یکى از رمانهاى پرفروشش انتشار پیدا کرد. او طى این سه سال شش کتاب داستان، مجموعه مقاله، شعر و نمایشنامه نوشت.

معروف‌ترین رمان آلدوس هاکسلی دنیای قشنگ نو نوشتهٔ سال ۱۹۳۲ است، که داستان آن در قرن بیست و ششم در لندن اتفاق می‌افتد. عنوان کتاب از قسمتی از نمایشنامهٔ «توفان» از ویلیام شکسپیر گرفته شده‌است. مقالهٔ معروف آلدوس هاکسلی با نام درهای ادراک نیز در سال ۱۹۵۴ منتشر شد که به شرح تجربیات او پس از مصرف مسکالین می‌پردازد.

آلدوس هاکسلی یکی از پیشاهنگان ادبیات مدرن در نیمه اول قرن بیستم محسوب می‌شود. این کتاب را غالباً با کتاب ۱۹۸۴ جورج اورول که توصیفى خیال پردازانه از دنیاى دهشتناک آینده است مقایسه مى کنند.
آلدوس هاکسلی در دوره نویسندگى اش ۴۷ کتاب نوشت. این کتابها عمدتاً با اقبال وسیع خوانندگان روبرو شد. در ۱۹۵۹آکادمى هنرها و ادبیات آمریکا جایزه ممتاز خود را به او تقدیم کرد جایزه اى که هر پنج سال به نویسندگان برجسته اهدا مى شد و پیش از آن کسانى مانند ارنست همینگوى ، توماس مان و تئودور درایزر آن را دریافت کرده بودند.

دامنه علایق و فعالیتهاى آلدوس هاکسلی بسیار وسیع است. برخى از آنها عبارتند از: تاریخ یونان، انسان شناسى، ترجمه متون بودایى از زبانهاى سانسکریت و چینى، یادداشت هاى علمى درباره داروشناسى و عصب شناسى، روانشناسى و آموزش، نوشتن رمان، شعر، مقالات انتقادى، سفرنامه، تفاسیر سیاسى و گفت وگو با مردم از فیلسوفان گرفته تا هنرپیشه ها و حتى بیماران در بیمارستانهاى روانى. هاکسلى تقریباً در سراسر زندگى اش از ضعف شدید بینایى رنج مى برد.

آلدوس هاکسلی سرانجام در ۲۲ نوامبر ۱۹۶۳ دیده از جهان فروبست. جسدش سوزانده و خاکسترش در مقبره خانوادگى اش در انگلستان به خاک سپرده شد.

آلدوس هاکسلی

منابع : ویکی پدیا / باشگاه اندیشه